A GRANDIOSA ATENAS

" Despois de desembarcar e percorrer varios lugares, por fin chegamos a Atenas.

Os gregos crían que a cidade fóra bautizada pola súa protectora, a deusa Atenea, pero é igualmente probable que a deusa tomara o nome da cidade.

Atenas situase sobre unha cima, que se eleva 156 metros sobre o nivel do mar. Tamén é coñecida como Cecropia en honor do lexendario home- serpe, o primeiro rei ateniense.

A entrada á Acropolis realizase por unha gran porta chamada os Propileos. O seu lado dereito e frontal atópase o Templo de Atenea Niké. Unha gran estatua de bronce de Atenea, feita por Fidias, atòpase no centro. A dereita desta escultura atòpase o Partenón, o templo de Atenea Parteneos. A esquerda e ó final da Acrópolis está o Erecteión, coa súa célebre stoa o tribuna sostida por seis cariátides. Na ladeira sur atopase o teatro o aire libre chamado Teatro de Dionisio.

O que máis me impresionou foi o colosal Partenón, nós os romanos teríamos que facer construccións máis colosais para permanecer ó longo da historia.

Un templo de planta rectangular de case 70 metros de longo, máis ancho do habitual e de anormal distribución de habitacións, construido integramente con mármore, das canteiras do Pentélico, a única rocha de brancura uniforme que brilaba coma un raio de sol.

A súa construcción costou o Tesouro ateniense de 469 talentos de prata. mentras que é case imposible crear un equivalente con esta cantidade de cartos. Un talento era o coste para construir un tirreme, o buque de guerra máis avanzado de era e un talento era o coste para pagar ó equipo dun buque de guerra durante un mes.

O partenón é un templo da orden Dorica con oito columnas na fachada, e dezasete columnas nos flancos.

Esto gobernou as proporcións verticais e horizontais do templo así como moitas outras relacións do edificio como o espaciamento entre columnas e a súa altura.

A cela moi grande para acomodar a estatua de gran tamaño de Atenea, confinando o pórtico dianteiro e o traseiro moito máis pequeno.

Este templo como moitos outros foron diseñados para ser vistos dende o exterior. os espectadores nunca entran nun templo e só podían vislumbrarse soamente as estatuas interiores a través das portas abertas.