miércoles, 16 de diciembre de 2009

A FIN ESTÁ PRETO.


Ola !

A miña nai decatouse do que estaba a facer no soto e como teño moito que estudar, non me deixa ler máis o diario ata que rematen as clases. Ainda me falta moito diario por ler, pero sintovolo moito deixaros en ascuas. Outra vez será.

Pero ante todo quero deixarvos as palabras de Maximus :


FORZA E HONOR




Deica outra e CARPE DIEM.


A VIDA PÚBLICA DE ATENAS

A vida dun ciudadano de Atenas pode compararse coa dun home que fora en tempo ordinario a vez comerciante e diputado, e que en certos casos fora chamado por elección ou porque lle tocara a suerte, a ser maxistrado empregado de menor categoría ou oficial.


Todos os ciudadanos eran iguais en dereitos e tomaban parte no goberno e na administración pública.Este goberno dun estado no que o pobo exerce a soberanía, chamase democracia.

Así procedíase en Atenas. Calquera ciudadano, sin que se tivera en conta o seu nacemento ou a súa fortuna, podía aspirar aos honores e a acadalos, pois os cargos de arconte, senador e de xuiz eran sorteados todos os anos.


Todo ciudadano participaba do goberno, porque el decidía co seu voto se as leis propostas habían de entrar en vigor en Atenas,

xa co resto do imperio. cumplir cos deberes de cidadan foi un verdadeiro oficio para o ateniense.

Pero esta democracia era en realidade unha aristocracia. Os electores eran pouco numerosos e a Asamblea era coma unha reunión pública na que todo o mundo se coñecía.

Tiñan escravos para atender aos traballos, e súbditos para abastecer de cartos a cidade. Todos os anos designabanse por sorteo a 6000 cidadáns para que foran maxistrados, co cual se chegaba ó resultado de que a medate da cidade administraba a outra metade.

A asamblea do pobo, celebrabase nunha colina fronte a Acropolis. Todos os cidadáns da poboación e do campo tiñan o dereito de asistir a elas. A reunión efectuabase tres veces ó mes, non contadas as sesións extraordinarias.

A sesión estaba presidida por unha comisión do Senado, e comezaba cun sacrificio. Despois un heraldo lia a proposición de lei preparada polo Senado.

Os oradores presentabanse e tomaban sucesivamente a palabra, subindo sobre unha plataforma de pedra dende onde podían ser vistos e oídos por todos. O pobo ávido de elocuencia, escoitaba os debates con pasión e despois votaban levantando as mans. a súa decisión non tiña apelación.


CONSTRUCIÓNS DE ATENAS



" Outra construción que me chocou foi a do templo das cariatides, esas columnas con figuras de muller era tan reais que pensei que o templo estaba en realidade suxeito por mulleres de carne e oso.


O templo é o Erecteión erixido no lado norte da Acropolis en honor a Atenea Polias, Poseidón e Erecteo, rei mitico da cidade.
De Orden Xónico, áptero, está feito de mármore pentélico.



O seu nome significa , o que sacude a Terra, que designa o sobrenome ático de Poseidón.
De planta irregular, por declive do terreo, consta de tres pórticos. Un de eles, a cara sur, é a famosa tribuna das Cariátides, que indicaba a tumba do mítico rei Cécrope. Consta de seis columnas con figuras de muller de 2,3 metros de altura, que sostén o entablamento.



A GRANDIOSA ATENAS

" Despois de desembarcar e percorrer varios lugares, por fin chegamos a Atenas.


Os gregos crían que a cidade fóra bautizada pola súa protectora, a deusa Atenea, pero é igualmente probable que a deusa tomara o nome da cidade.
Atenas situase sobre unha cima, que se eleva 156 metros sobre o nivel do mar. Tamén é coñecida como Cecropia en honor do lexendario home- serpe, o primeiro rei ateniense.
A entrada á Acropolis realizase por unha gran porta chamada os Propileos. O seu lado dereito e frontal atópase o Templo de Atenea Niké. Unha gran estatua de bronce de Atenea, feita por Fidias, atòpase no centro. A dereita desta escultura atòpase o Partenón, o templo de Atenea Parteneos. A esquerda e ó final da Acrópolis está o Erecteión, coa súa célebre stoa o tribuna sostida por seis cariátides. Na ladeira sur atopase o teatro o aire libre chamado Teatro de Dionisio.

O que máis me impresionou foi o colosal Partenón, nós os romanos teríamos que facer construccións máis colosais para permanecer ó longo da historia.

Un templo de planta rectangular de case 70 metros de longo, máis ancho do habitual e de anormal distribución de habitacións, construido integramente con mármore, das canteiras do Pentélico, a única rocha de brancura uniforme que brilaba coma un raio de sol.

A súa construcción costou o Tesouro ateniense de 469 talentos de prata. mentras que é case imposible crear un equivalente con esta cantidade de cartos. Un talento era o coste para construir un tirreme, o buque de guerra máis avanzado de era e un talento era o coste para pagar ó equipo dun buque de guerra durante un mes.



O partenón é un templo da orden Dorica con oito columnas na fachada, e dezasete columnas nos flancos.

El Partenón en esquema

Esto gobernou as proporcións verticais e horizontais do templo así como moitas outras relacións do edificio como o espaciamento entre columnas e a súa altura.



A cela moi grande para acomodar a estatua de gran tamaño de Atenea, confinando o pórtico dianteiro e o traseiro moito máis pequeno.

Este templo como moitos outros foron diseñados para ser vistos dende o exterior. os espectadores nunca entran nun templo e só podían vislumbrarse soamente as estatuas interiores a través das portas abertas.



CARA A NOVOS COÑECEMENTOS


" Despois de que Aristarco me puxera ó día de toda a cultura e sabiduría dos cretenses, a illa xa me quedaba un pouco pequena polo que decidín ir a Grecia, en particular, a gran Atenas, da que tantas cousas fermosas oíra falar.

Aristarco decidiu acompañarme na miña aventura. A min emocionoume moito porque así vería a través dos ollos dun home tan intelixente os puntos fortes e febles deste gran pobo.


Mentras que navegábamos cara o noso destino contoume algunhas cousas sobre os costumes do pobo grego.
A base da alimentación dos gregos constituiana os cereais, o trigo e a cebada esencialmente.
As verduras escaseaban e eran relativamente caras na cidade, excepto as fabas e as lentellas, que se comían sobre todo en puré. Tamén se comía moito allo, así como queixo e cebolas, sobre todo no exército.
A carne era escasa, excepto a de cerdo, e os pobres da cidade só a comían de vez en cando, con ocasión dalgún sacrificio.
A maior parte dos atenienses tiñan que alimentarse máis a miudo de pescado que de carne. O pescado, xunto co pan, era quizáis o alimento esencial da poboación urbana. Tamén lles gustaban moito os mariscos, los moluscos, a sepia e os calamares.
A comida podía terminar cun postre consistente en froita fresca ou seca, sobre todo figos, noces e uvas doces con mel.


A bebida máis consumida era a auga. Tamén bebíase leite, sobre todo de cabra, e unha especie de hidromel, mestura de mel e auga. Pero a ribeira aportaba a bebida real, o regalo de Dionisio. O viño conservábase en toneis de pel de cabra ou de porco, mentras que se exportaban en grandes tinaxas de barro.









A xornada dun ateniense, na familia , mentras a muller permanecía na casa, era o home o que se encargaba de todo o que esixía contaco co exterior; xa se trate de traballo, asuntos públicos , procesos, negocios ou compras.
Tras un lixeiro almorzo composto por pan mollado en viño, algúns figos ou olivas, o marido ateniense encamiñabase ó ágora para facer as compras da casa. Alí atopábase con coñecidos cos que falaba ata ben entrada a mañá. Non era raro que , tras asistir a algunha reunión de asamblea ou arranxar os seus asuntos, come fora da casa e continúa a tarefa cunha visita á barbería, ata a hora de retirarse.

Nunha comida de convidados, ó chegar éstos, os escravos lavabanselles os pés con auga mesturada con viño ou perfumes: despois, serviase a comida, que constaba de dúas partes: a comida propiamente dita que comprendía varios pratos, nesta primeira parte non se bebía e, a final, lavabanse as mans e coronabaos de flores.
O simposion era o momento máis importante da noite. Sirvense toda clase de froitos e para iniciar á bebida, unha torta salgada. Os gregos non beben o viño só, senón mesturado con auga. Un dos convidados, elexido entre todos, determina a proporción da mestura. Esta faciase nun recipiente de boca ancha, de onde cada comensal enchía a súa copa. Toda esta parte do banquete está amenizada por bailarines e flautistas.

martes, 15 de diciembre de 2009

HERAKLION V

Ola de novo!

" Hoxe erguinme cedo porque Aristarco vaime ensinar a arquitectura tan esplendida e maravillosa desta cidade, así comprenderei mellor a súa cultura, para logo levala o meu país.

A uns 10 km de Heraclión atòpamos a antiga cidade de knossos, con ruinas de ata 4000 anos, nesta cidade ergueuse unha civilización que controlou todo o Mediterráneo, ata que unha enorme explosión dun volcán levouna por diante.

No templo de Knosso con máis de mil cincocentas habitacións e 17000 m2 construidos, vivían miles de persoas que se adicaban o comercio, coa súa propia relixión e cultura, foi un dos primeiros ancestros da cultura grega. Eran medios exipcios e iso reflexabase na arte e as pinturas.

O pazo identificouse coma o labirinto onde Minos pechou ö Minotauro, de onde ven o mito de Teseo e a súa loita contra a besta, a escapada de ïcaro e Dédalo, etc.




HERAKLIÓN IV

Ola!

" Hoxe xa comenzou Aristarco a falarme dos grandes sabios que influiron tanto na vida pública e privada dos gregos. Entre eles están os seguintes:

Thales de Mileto ( 624 a.C - 546 a.C).

Naceu e morreu na cidade de Mileto. Foi mestre de Anaximandro. Era un home excepcionalmente intelixente: Foi o primeiro filósofo grego, científico e matemático, pero actuaba coma enxeñeiro.


Predeciu un eclipse de sol que tivo lugar no ano 585 a.C. Igualmente foi o primeiro en manter que a Lúa brila polo reflexo do sol.


Foi a Exipto onde entrou en contacto coa xeometría que logo introduciu en Grecia. Inventou a matemática deductiva.

Quilón de Esparta ( principios do s. Vi a.C)

Ocupou o cargo de éforo e elaborou gran parte da constitución. Fixo do eforado a maxistratura suprema do estado espartano. Compuxo poesía con métrica elexíaca e gran cantidade de epigramas.

Alguns dos seus epigramas son os seguintes:

  • No hables mal de los muertos
  • Honra a los hombres ancianos
  • Prefiere un castigo a un triunfo deshonroso; lo primero es doloroso pero por una vez, pero lo segundo es para toda la vida
  • No te rías de una persona en su desgracia
  • Si eres fuerte, sé también misericordioso, de forma que tus vecinos puedan respetarte y no sólo temerte
  • No permitas que tu lengua corra más que tu inteligencia
  • Contén la ira
  • No desees lo que es imposible
  • Obedece las leyes

Bias de Priéne ( s. VI a. C.)

Outro dos sete sabios de Grecia. Os seus conciudadanos lle consultaban con frecuencia acerca de asuntos litixiosos e sempre se negou a empregar o seu talento en proveito da inxusticia.

Tamén dicia que prefería xuzgar entre inimigos que entre amigos, porque no primeir caso estaba seguro de gañar a un de aqueles, mentras que no segundo perdía a un destos.


Por outra banda tamén pensaba que debemos amar coma si debesemos aborrecer. É o saber é a única propiedade que non pode perderse.

Cleobulo de Lindo ( s. VII a.C - s. VI a. C)

Era un filósofo. Naceu na Illa de Rodas, da que seu pai era rei, e viaxou moito por Exipto.

O morrer o seu pai, volveu a súa patria para gobernala . Se lle atribuen algúns poemas Líricos e máis de tres mil enigmas en verso.


Periandro de Corinto ( s. VII a. C.)

Fillo do primeiro tirano Cípselo. Sucedu no trono ó seu pai no ano 627 a. C. Intentou manter a estabilidade política interna e propiciou a prosperidade do país. Ocupouse de reglamentar e humanizar o traballo dos escravos, protexeu á clase social dos campesiños pobres e obrigou á

nobreza a reducir a suntuosidade dos seus gastos.

Pitaco de Mitelene ( 640 - 568 a.C)

Foi xeneral que co seu exército venceu aos atenienses comandados por Frinón. Coma consecuencia, desta victoria os habitantes de Mitelene lle conferiron os máximos honores, obtendo así , o poder supremo.

Despois de 10 anos de reinado, dimitiu e a cidade disfrutou, entón de orden e dunha constitución duradeira.

Solón de Atenas ( 638 - 558 a. C.).

Foi poeta , reformador e lexislador ateniense. O seu pai diezmou a súa fortuna en actos de xenerosidade. Por iso iniciouse coma comerciante internacional. Foi nomeado arconte de Atica. Reescribiu a constitución.

As súas leis foron escritas en cilindros especiais de madeira e postas na Acrópolis.


lunes, 14 de diciembre de 2009

HERAKLION III



"Hoxe por fin vou coñecer a Aristarco, o amigo do mercader, así podereille preguntar polos sabios do seu pobo e o que chegaron a saber para que nós así , o coñecer a súa cultura algún días poderamos chegar a vencelos.




Cando cheguei xunto el, as pernas comenzarome a tremer coma unha vara verde, debía ser porque tiña medo de que este home tan sapientísimo chegara a coñecer as miñas verdadeiras intencións de aí o meu desequilibrio psiquico e físico. Pero presenteime sen máis, e debinlle caer en gracia, que pasei moitas horas e días falando con el sobre distintos temas que tocaran filosofos que eu non coñecia pero que quedarán reflexados neste pequeno diario para o noso gran obxetivo: a súa conquista futura.

E como non nesta época tamén había mulleres que foron realmente sabias como Hypatia.



Ola, de novo!

" Unha das cousas que tamén me impresionou bastante foi o saber que estes tiñan varios deuses para lles axudar nas tarefas relacionadas coa vida cotiá.

Entre eles vou destacar os seguintes facendo unha comparación entre os deles e os nosos e podedes ver a semellanza. Isto é incrible.


DIOSES Do OLIMPO

DiosElementoRepresentaAtributosEquiv.Romano
AfroditaAmorBellezaPalomaVenus
ApoloSolArtes, letras, músicaArco, lira y laurelFebo
AresOdioTempestad, GuerraCasco, lanzaMarte
ArtemisaLunaCaza, CastidadArco, ciervoDiana
AteneaInteligenciaSabiduríaArco, lira, laurelMinerva
DemeterTierraFecundidadGavilla
HadesInfiernoInfiernosBastón, Copa de la AbundanciaPluton
HefestoFuegoIndustriaYunque y martilloVulcano
HeraCieloMatrimonioPavo RealJuno
HermesIngenioActividad, comercioPetaso, caduceo, alas en los piesMercurio
HestiaHobarVirtudes DomésticasFuego sagradoVesta
PoseidonMarCóleraTridente, caballoNeptuno
ZeusCielo, airePoderAguila, cetro, rayoJupiter


Dioses_Menores
Acaste
Actea
Admete
Agave
Anfiro
Anfíritre
Ariadna
Asclepio
Asia
Aurora
Bóreas
Circe
Céfiro
Deméter
Dionisio
Eolo
Eos
Eride
Eris
Eros
Eter
Euro
Glauco
Hebe
Helios
Hesperia
Hestia
Higeia
Himeneo
Hipnos
Hécate
Ilitía
Iris
Morfeo
Niké
Noto
Némesis
Pan
Perséfone
Ponos
Proteo
Príapo
Sileno
Temis
Tánato




Dionisio


Artemisa


Cíclope

Criaturas
Argos
Arpía
Caribdis
Centauro
Cerbero
Cíclope
Dríadas
Equidna
Escila
Esfinge
Gerión
Goronas
Grifos
Hidra de Lerna
Hipocampo
Jabalí de Calidonia
Jabalí de Erimanto
Lamia
León de Nemea
Medusa
Minotauro
Moiras
Nereida
Ninfa
Náyades
Parcas
Pegaso
Pléyades
Pájaros del Estínfalo
Quimera
Quironte
Sirena
Sátiro
Talos
Tritón


Mortales
Acteón
Agamenón
Alcmene
Andrómeda
Anquises
Aquiles
Ascanio
Atalanta
Ayax
Bato
Belerofonte
Briseis
Calisdalto
Casandra
Casiopea
Cefeo
Clitemnestra
Crises
Dioscuri
Dríope
Dédalo
Eaco
Eneas
Europa
Helena de Troya
Heracles
Hilas
Héctor
Hécuba
Icaro
Io
Iolao
Jasón
Leda
Licaón
Medea
Menelao
Midas
Minos
Odiseo
Pandora
Paris
Peleo
Perseo
Pigmalión
Príamo
Teseo
Tindareo
Titón



Titanes
Astrea
Atlas
Ceo
Cronos
Crío
Dione
Epimeteo
Febe
Helios
Hiperión
Jápeto
Leto
Metis
Mnemósine
Océano
Prometeo
Rea
Selene
Teia
Temis
Tetis

Agrupaciones_Divinas
Cárites
Erinies
Erinías
Horas
Moiras
Musas
Ninfas
Sátiros



Danae